Η νέα εγκύκλιος της ΑΑΔΕ διευκρινίζει και ενισχύει μια πρακτική που φέρνει κέρδος σε εργαζόμενους και επιχειρήσεις

Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση επιχειρεί να ενισχύσει με στοχευμένες παρεμβάσεις το εισόδημα και την καθημερινότητα των εργαζομένων, η νέα εγκύκλιος της ΑΑΔΕ έρχεται να επιβεβαιώσει μια σταθερή στρατηγική: ότι η οικονομία μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα όταν δεν καταπιέζεται από υπερφορολόγηση, αλλά ενισχύεται από έξυπνα κίνητρα.

Η ρύθμιση προβλέπει ότι συγκεκριμένες παροχές σε είδος προς εργαζομένους, όπως κουπόνια διατροφής, δωροεπιταγές και συμμετοχή σε πολιτιστικές δράσεις, δεν θα φορολογούνται, αρκεί να αφορούν το σύνολο των εργαζομένων και να μην ξεπερνούν τα 300 ευρώ ετησίως ανά άτομο.

Ένα πρακτικό μέτρο με άμεση κοινωνική απόδοση

Η κίνηση αυτή επιβεβαιώνει τη φιλοσοφία της κυβέρνησης Μητσοτάκη να μην παρεμβαίνει βαριά, αλλά να δημιουργεί πλαίσια όπου η επιχειρηματικότητα και η εργασία μπορούν να εξελιχθούν με περισσότερη ευελιξία. Είναι μια πολιτική προσέγγιση που δεν στηρίζεται σε επιδοματισμό, αλλά σε δημιουργία ωφελειών μέσα από την παραγωγή και την απασχόληση.

Για τους εργαζόμενους, αυτό μεταφράζεται σε πραγματικό όφελος. Ειδικά για τους χαμηλόμισθους, το να μπορούν να λαμβάνουν παροχές χωρίς να “πέφτει” φόρος πάνω τους αποτελεί σημαντική ανακούφιση, χωρίς να επηρεάζεται ο μισθός ή να βαραίνεται η μισθοδοσία.

Επιχειρηματικά οφέλη – ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας

Για τις επιχειρήσεις, αυτή η ρύθμιση λειτουργεί ως κίνητρο για δημιουργικές πολιτικές επιβράβευσης και στήριξης του προσωπικού, χωρίς φορολογικές παγίδες και πολυπλοκότητες. Σε έναν κόσμο που το “εργασιακό πακέτο” μετράει όσο και ο μισθός, τέτοιες παροχές μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Η κυβέρνηση δείχνει έτσι ότι αντιλαμβάνεται τις ανάγκες της σύγχρονης αγοράς εργασίας και ανταποκρίνεται με μέτρα ουσίας, όχι με θεωρίες.

Πού μπορεί να πάει αυτή η στρατηγική

Αξίζει να δούμε αυτή την παρέμβαση όχι ως μεμονωμένο μέτρο, αλλά ως μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής στήριξης του διαθέσιμου εισοδήματος. Οι συνεχείς αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, η ψηφιοποίηση των διαδικασιών – όλα συνθέτουν ένα περιβάλλον όπου το κράτος δεν εμποδίζει, αλλά επιτρέπει.

Και είναι σαφές ότι, στο επόμενο βήμα, μπορεί να εξεταστεί και η αύξηση του πλαφόν στις παροχές, εφόσον οι συνθήκες το επιτρέψουν, δημιουργώντας ακόμη περισσότερα κίνητρα τόσο για την αγορά όσο και για τη διατήρηση ταλέντου.

Η φορολογική απαλλαγή συγκεκριμένων παροχών δεν είναι μόνο τεχνικό ζήτημα. Είναι πολιτική επιλογή. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, φαίνεται πως η κυβέρνηση προχωρά με σταθερότητα στη σωστή κατεύθυνση – αυτή της ενίσχυσης της παραγωγικότητας, χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις ή φορολογικές υπερβολές.

Μικρές κινήσεις, αλλά με μεγάλη κοινωνική και οικονομική απήχηση.